อยากไปจัง...

คิดถึงเมืองไทย คิดถึงอาหารไทยที่มีขายเมืองไทย ค่าน้ำมันแพงเหลือเกิน...


ห่างกันแค่หกชั่วโมงเองหน่ะ ค่าตั๋วถูกอยากไปทุกเดือนเลย 　　　

人間観察＠タイ料理屋

今回は日本語だけで書きます。理由なし～～

今朝7時前にナムヂャイから帰還。まだ７～８人残ってましたが、もう知りませんわ。

先程เล็กเค้าบอกว่าสงสัยไปลงเรือไม่ไหวแล้วนะ（船遊び今日はいけないや）との言葉が・・・。それ見たことか！

さてさて昨日は沌→ナムヂャイでしたが、一人が殆どだったので店内を見て気になったことを書きます。

『沌』
ある人を除いて、店員に笑顔がなかったなあ。ワイはするけどニコリとも。。ランチタイムで疲れちゃったかな？若い女の子の店員が多かったです。
お客さんはとにかく回転が速かったですね。
簡単に計りましたが、料理が出てきて15～20分くらいで出て行ってしまいます。食べている間の表情はこれまた微妙な表情。
多くの人は苦笑い＆静か。人によっては私これだめと首を振る人もいました。
思った以上に辛かったのか？それとも美味しくなかったのかは分かりませんけどね。
帰り際「コープクンカー、ありがとうございました」と挨拶がありますが、イチベツもくれない奥様方多し！
これがチェーン店なんだなあと思いました。
個人店との最大の違いは店と客の間の会話にあると思いました。
そんな僕はソムタム一皿で1時間半近く。。
「金にならない客だ！」とか思われたらどうしよう・・・

『ナムヂャイ』

お盆の期間中は結構珍しいお客さんが多いですね。
勿論常連さんも多いですが。
昨日はあちこちからเล็กに挨拶に他店の店長さん（日本人）が尋ねてきてくれました。こういうのは見ていて良いですね、なんか。
さて、昨日はまたもや来ました、子連れタイ人。帰ったのは3時過ぎかなあ。子供も慣れたものでバンバンカラオケ歌ってましたが、その姿を見る周りのタイ人の目は非常に冷ややか。この辺は考えることは日本人もタイ人もないですね。ちなみに9歳だそうです。
そして20代の女性二人組み。明らかにスナック帰りですが、皆のカラオケがルークトゥンになると全く興味を示しません。日本に比べてタイは20年遅れてると誰かが言いましたが、そろそろ演歌離れが起きつつあるのでしょうか。

以上でした 　　　

横浜タイ料理屋『沌』に行ってきた

ไม่ได้เข้ามากินเป็น...สามสี่ปีแล้วอ่ะ เพราะวันก่อนกินไม่อร่อยเลย ตอนนั้นจำไม่ได้ว่ากินอะไรมา


วันนี้กลับมาจากบ้านเกิดอยู่ที่ชิบะถึงโยโคถือโอกาสเข้าไปหาคุณจี(สะกดนี่ถูกหรือเปล่าครับ?)


แรกๆ ผมหลงทางไปร้านนืดหน่อย หาร้านสักนาทีถึงเจอแล้ว






เป็นร้านหรูหราเหมือนเดิม แต่จำได้ว่าเมื่อก่อนมีประตูเปิดปิดอัตโนมัติ วันนี่ไม่เห็นเลยหล่ะ


ก่อนเข้าไปผมหาเมานูส้มตำ ก็อยากกินอ่ะ แต่มีแตตำไทยอย่าฃเดียว สมชื่อร้านจากกรุงเทพฯเนา


เห็นวี่แววคุณจีทำงานอยู่แล้วเข้า ก่อนนั่งผมทักทายเค้าว่าสวัสดีครับ มาหาคุณจีนะครับ เค้าหัวเราะคงไม่ได้คาดว่าผมมาหามั้ง


แล้วผมถามเค้าว่าร้านนี้มีส้มตำปูปลาร้ามีมั้ย ถ้าปลาไม่มีก็ใส่กะปิแทนก็ได้นะ เค้าไปถามพนักงานให้ แล้วตอบว่ามันมี ผมขอสั่งให้เผ็ดจานเดียว




ออกมาโดยไม่มีปู เพราะร้านนี้นี้ไม่มีปูเล็กๆ


ยังไงลองชิมดู...โอววว..เปรี้ยวมากเลยอ่ะ เผ็ดมันพอเผ็ด ตำปูจะเป็นรสเค็มเผ็ด


แต่ต้องบอกอร่อย ร้านนี้ใช้ได้จริงๆ เป็นมารยาททางการเนาะ เพื่อนผมส่วนใหญ่บอกมาอย่างนี้


คุณจีเห็นชินกับงานร้านนี้หน่อย ดีนะ อีกไม่นานชินงานหมดแน่ๆ เลย