あっちが出ればこっちが引っ込む

ร้านอาหารไทยที่ผมไปบ่อยก็คือ...
僕のよく行くタイ料理屋さんは、

ส้มตำ ใบกะเพรา น้ำใจ สตางแดง อยุธยา มีห้าร้าน
ソムタム・バイガパオ・ナムヂャイ・サターンデーン・アユタヤの５店。

ปกติไปร้านส้มตำกับใบกะเพรา เพราะอยู่สบายทั้งสองร้าน ร้านส้มตำนั้นอาหารอร่อยที่สุดแถวบ้านผม มีคนไทยเยอะเป็นมิตรกันด้วย หาเพื่อนไม่ยาก แล้วร้านอีกใบกะเพรานั้นอาหารธรรมดาแต่ระยะทางระหว่างแขกกับพนักงานใกล้มาก กินข้าวไปร้องเพลงกันได้ด้วย ที่ร้านส้มตำ เจ้าของร้านมันไม่ให้ร้องเพลงตอนดึก ผมไปได้ตอนดึกต้องอดร้องเพลง
普段はソムタムかバイガパオです。やっぱり居心地最優先なので。。
ソムタムはあの界隈で料理の味は最高だと思っています。親しみやすいタイ人も多く来ますし、友達も作りやすいです。
もう一つのバイガパオは料理は普通ながら、店員と客との距離が近く心地良いし、ご飯食べながらカラオケも出来ますし、僕にとっては大好きなお店です。
かつてはソムタムもそうでしたが、最近大家さんがカラオケにうるさくなり、夜にしかこれない僕は我慢を強いられることになっています。

ที่ผมอยากทำที่ร้านก็คือกินของอร่อยและร้องเพลงไทย แล้วคุยกันเรื่องไทยเน่านั้น
僕がお店でやりたいことは美味しいものを食べることとタイカラオケを歌うこと、それとタイのお話をすること。以上です。

ถ้าพี่นิยมทำร้านใบกะเพราไป..เป็นไงมั่ง? อ้อเกือบจะลืมนะ ที่ร้านใบกะเพรามีแต่เพลงเก่า ก็เลยต้องซื้อใหม่ ถ้างั้นผมไปทุกวันแน่เลย
ママがバイガパオやったら･･･？なんて時折想像します。そうそう、バイガパオは古い歌ばかりだからそれを新しくしたら･･･毎日行っちゃうかなあ＾＾；