日曜なのに･･･

ในสองวันนี้ ผมไม่ได้ไปร้านส้มตำ เพราะเป็นหวัดและทำงานยุ่ง
ここ二日ソムタムに行けてませんでした。
วันนี้วันหยุด ผมได้ไปร้านเมื่อวานนี้
今日は休みなので、ようやく昨夜行けたのです。
คัดจมูกหน่อยแต่อยากร้องเพลงไทย แต่...ทั้งสองร้าน(อาหารกับคาราโอเคะ)เต็มไปหมดกับแขกอ่ะ เหอะ
鼻が詰まっていたけれど、タイの歌が歌いたかったから。でも、日曜なのに両店ともお客さんでいっぱいでした。
ตอนนั้นสี่ทุ่มกว่า...ปกติวันอาทิตย์นี่ว่าง
その時は夜10時過ぎ。。。普段は日曜日は暇なのになあ。
สั่งก้อยปลาหมึกแล้วก็มานั่งที่เคาน์เตอร์(อีกแล้ว)
とりあえずゴイプラームックを頼んでカラオケ店のカウンターへ座ります。
น้องกอดลูกมาทักทาย
そしたらゲンちゃんが子供を抱えて挨拶に来ました。

น่ารักมากกกกก
超かわいいですねえ＾＾
ได้คลอดสองตัว ผมก็อยากกอดบ้าง แต่ไม่ได้ ก็คนป่วยไม่ควรจะจับลูก หึ
2匹生まれたそうです。僕も抱っこしたかったけど、病人が赤ちゃんを抱いちゃダメかなってやめておきました。
ว่าแต่น้องดูเหมือนไปตัดผมสั้นมา อีกสองวันจะได้กลับเมืองไทย ที่นู้นอาหาศน่าจะร้อน ตัดขนาดนี้ถึงจะพอ
ところで、ゲンちゃん、髪を切ってきたんですね。後二日でタイですからねえ。あちらは暑いでしょうし、これくらいがちょうど良いかなあ。



ตกลงกินก้อยให้เสร็จแล้วเขียนคำสั่งให้น้องบอกว่า
結局ゴイを食べ終えて『ローソーのヂャイサンマー　歌います』
โลโซ ใจสั่งมา ร้องเพลง
と注文書を書いてゲンちゃんに渡しましたが･･･
แต่แขกร้านทุกคนไม่ได้หยุดร้องเพลงญี่ปุ่นตลอดไป
結局順番は回ってきませんでした。
ผิดหวังนิดหนึ่ง แฮะ
がっくり