突然ですが、誕生日です＾＾

เรื่องตริปทีทเมืองไทยแสนสนุกยังไม่จบ แต่ว่าผมขอหยุดอัพวันนี้ครับ
タイでの最高に楽しい旅行記はまだ終わっていませんが、今日は更新を休ませて頂きます。

เพราะว่าวันนี้ วันเกิดผม ครับ
なぜなら、今日は僕の誕生日だから～～～＾＾











・・・35แล้ววันนี้ อยากมีความสุขอ่า
35歳になっちゃいました。早く幸せになりたい・・・。 　　　

タイ旅行記 4/7

4/7 初めてのドゥスィット動物園　名所巡り
　　 夜はテーメーカフェ？見学

นอนได้สี่ห้าซั่วโมง ไม่พอแต่ว่าพักผ่อนที่โรงแรมได้ไง ก็ต้องไปเชียงใหม่วันรุ่งขึ้น เอาละ ไปเที่ยว
寝れたのは4～5時間。寝不足です。が、ホテルで休憩なんかできるわけは無いのです。翌日はチェンマイに行かなくてはならないんですから。
では今日も行ってみましょう～！

วันนั้นว่าจะไปสวนสัตว์ดุสิต ผมคนเดียวต้องเหงา..แต่ว่าช่วยไม่ได้ ไม่ทำความเดือดร้อนคนอื่น
その日はドゥシット動物園へ。一人で行きますから寂しいのは間違いないですけど～仕方ないです。他の人に迷惑は掛けれません。

นั่งรถไฟไปอนุสาวรีย์ชัย ลงจะเห็นอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ
BTSでビクトリーモニュメント駅まで行きます。降りてすぐ戦勝記念塔が見えました。



มีสถานนีขนส่งด้วย มีร้านขายของเยอะ
バスターミナルもあり、お店が沢山でした。





ทางไปสวนสัตว์ คงไม่หลงทาง เพราะตรงไปเท่านั้น
動物園への道は迷いようがありません。まっすぐ行くだけだったので。。

ด่านรถไฟ
踏切がありました。



เดินไปอีกหน่อยจะเห็นพระราชวังจิตรลดา
もう少し進むとチットラダー宮殿が見えてきます。





ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าจะถ่ายรูปที่นี่โดยไม่อนุญาต มีทหารยืนป้องกันหลาย
その時は知りませんでしたが、許可なしでの撮影はダメだそうですね。兵隊さんが沢山警備してました。

สัตว์นี้คืออะไรหนา จิ้งเหลนตัวใหญ่เหรอ???
ところでこの動物、何ですか？トカゲのでかいの？



เข้าใกล้ไอ้นี้ดำน้ำไปแล้ว
近付いたら水に潜ってしまいました～

เดินไปอีกหน่อยได้ถึงสวนสัตว์ดุสิตแล้ว
もう少し歩くとドゥシット動物園に到着～☆





คอแห้ง ซื้อน้ำส้มคั้นหน้าสวน แล้วมองป้ายค่าเค้า เห็นมีราคาต่างชาติด้วยที่นี้ ผู้ใหญ่ไทยคนละ50บาท ผู้ใหญ่คนต่างชาติคนละ200…
喉が渇いたので園の前でオレンジジュースを買いまして、値段表を見ましたら、ここにもありました。外国人価格！タイ人は大人50バーツ、外国人は大人200バーツ。

ผมลองทำเป็นคนไทยบอกว่าผู้ใหญ่หนึ่งคนครับ ...ได้สำเร็จปล้วเย้ๆๆ
試しにタイ人のふりをして「大人一人です」って言ってみましたら…成功しました～



เดินเที่ยวหลายวัน ผิวหน้าก็สีดำลงหน่อย
徒歩での遊びが多く、顔もやや黒くなってましたので良かったのかな＾＾



กว้างๆ มีเวลากี่ชั่วโมงจะได้ดูให้หมด
とっても広い！何時間あれば全部回れるだろうか？？

นี่รูปถ่ายที่ผมถ่ายที่สวนดุสิตครับ มีรูป33ใบครับ
これは僕がドゥシット動物園で撮った写真です。33枚あります。

กดให้ขยายได้ด้วยครับ ดูได้ละเอียด
クリックすると拡大できます。





ไม่ได้ไปสวนสัตว์นานมาก มาคนเดียวยังสนุกอยู่ครับ สวนนี้สะอาดดีและมีสวนสนุกด้วย คราวหน้าอยากมากับเพื่อนหลายคนน้า
動物園なんてずいぶん久々だったので一人で行っても楽しかったです。特にここは清潔で遊園施設までありますし、次回は友達と沢山で来たいですね～＾＾

ออกจากนี่ผมอยากไปวัดสระเกศ แต่ไกลหน่อย ไม่มีแท็คซี่ผมตัดสินใจว่าไปตุ๊กตุ๊ก จริงๆ ผมไม่อยากนั่งตุ๊กตุ๊กที่กรงเทพฯ อากาศมันเสียไง ไม่ชอบอ่ะ
外に出て次に目指すは「ワットサゲート」。でも少し遠い。。タクシーはない。そこでついにバンコクでのトゥクトゥク乗車を決断しました。本当は嫌なんです。空気悪いし。。

ค่ารถ70บาท..
70バーツでした。



ถึงละ ทุกคนเรียกกันว่าวัดนี้ชื่อภูเขาทอง
到着！そうそう、このお寺別名「黄金の山」と呼ばれています。





สูงตั้ง78m ยอดเขามีเจดีย์สีทอง
高さ78メートル。頂上には金色の塔があるんですね。

ในกลางทาง มีระฆังเยอะ มีคนหลายคนลั่นระฆังอยู่ หมายความว่าอย่างไรมั้ง
途中鐘が沢山あって、多くの人がこれを鳴らしてましたが、どのような意味があるんでしょうね？



ที่ทางเข้า มีรูปอย่างข้างล่างติดอยู่ตรงประตู
入り口の所には下のような写真が扉に貼ってありました。



เวลาเข้าชมต้องถอดรองเท้า มีคนร้ายหมายปองรองเท้า ต้องระวังนะ
拝観時は靴を脱ぐ決まりですが、それを狙っている悪人がいるみたいですね～



ค่าชม20บาท
拝観料20バーツです。

ขึ้นบันไดแล้วออกไปดาดฟ้า
階段を登ると屋上にでます。





มีวิวสวยด้วย ถ้าลมจะพัดแรงๆ คงแย่
素敵な景色ですね～　でも風が強く吹いたら大変です。





เห็นบ่อยเนาะ เจดีย์ทอง ดูเมื่อไรก็สวยเหมือนกัน
金色の仏塔は本当良く見ますね、タイでは。綺麗です。





ต้องชวยกันรักษา
重要建造物です。皆さんで助け合って大切にしましょう☆



ออกจากวัด พักผ่อนที่ผ่อนท่าเรือ โทรคุยกันกะเพื่อนไทย
お寺を出て船着場で休憩です。タイ友と暫し電話～

แล้วเดินไปหาอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ในระหว่างทางไปนั่น เห็นพระราชวังตรีมุข
続けて目指すは「民主記念塔」。その途中で「トリムック宮殿」を見かけました。











อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย
民主記念塔です。

ต่อไป หาเสาชิงช้า ตอนนั้นหกโมงเย็นตรง ได้ยินเพลงชาติไทยมา ทุกคนยืนตรงจนเพลงนี้จบไป
続いては「サオチンチャー（大ブランコ）」を求めて歩きます。その時ちょうど18時。どこからかタイの国歌が聞こえてきまして、皆さん直立して歌を聴いておりました。







แล้วไปโอลด์สยามพราซ่า ซื้อวีซีดีสองแผ่น
続けて「オールドサヤーム」にてVCDの買い物。ここでは2枚ほど購入。

เป็นห้างธรรมดาเนาะ
普通のデパートですね～





เริ่มรู้สึกหิวข้าว นึกออกว่ายังไม่ได้ไปตลาด นั่งแท็คซี่กลับไปหัวลำโพงแล้วนั่งรถไฟไต้ดินไปตลาดคลองเตย
19時。お腹が減り始めました。そういえばまだ市場に行ってなかったです。なのでフアラムポーンまでタクシーで戻り、地下鉄に乗ってクロントゥーイ市場へ向かいました。









ตลาดคลองเตยนี่กว้างมากมาย มีอาหารสดหลายอย่างเรียงอยู่เต็มที่ ผมซื้อทุเรียนกิน อร่อยมาก
クローントゥーイ市場って広いですね～！色んな食材が所狭しと並んでいました。僕はトゥリアンを買って食べていました。

ข้างๆ มีแผ่งลอยฝูงด้วย
すぐ隣は屋台群がありました。



ผมกินเกาเหลาที่ร้านนี้
僕はここでガオラオを白米で頂きました。

กินข้าวข้างนอกรูกสึกอร่อยกว่าในร้าน
野外の食事は店内のそれより美味しく感じますね～＾＾

อิ่มอร่อย ผมพอใจแล้วกลับไปโรงแรม
お腹いっぱい！僕は満足にホテルに戻ったのでした。

ตอนนั้นยังสี่ทุ่มเศษๆ คิดออกว่าไปหาร้านเทอร์เม่ อยากดูบรรยากาศ
その時まだ22時過ぎ。ここは！と考え付いたのが、「テーメーカフェ見学」でした。

ผมอาบน้ำแล้วใส่เสื้อออกไปอีก คนนี้อึดจริงๆ
シャワーを済ませ、洋服を着て再度外へ。タフですね＾＾；

ลงที่อโศก ผู้หญิงมาทักทายเยอะ ผมถามร้านนั้นอยู่ที่ไหน เค้าพาผมไปหน้าร้าน ขอบคุณครับ
アソークを降りると声を掛けてくれる女性が沢山でした。僕はお店の場所を尋ねたのですが、優しいことにお店の前まで連れて行ってくれました。ありがとーう＾＾





ข้างใน...สว่างกว่าที่คาด แต่ผู้หญิงสวยๆ และ ผู้ชาย(ญี่ปุ่น?)เยอะเพียบอ่ะ
中は、、、思っていたより明るかったです。綺麗な女性と男性（日本人多し？）が沢山溢れてました。

ที่นั่งหายาก ผมก็เลยไปซื้อเบียร์ช้างก่อน แล้วนั่งที่เคาน์เตอร์ดูบรรยากาศ ผู้หญิงหนึ่งคนมาคุยกัน ผมบอกไปว่ามาดูเฉยๆ นะ เค้าโอเคคุยกันสนุกๆ เรื่องคนญี่ปุ่นช่วงนี้เป็นยังไง แล้วนั่งคุยประมาณสิบนาทีผมออกจากร้านกลับโรงแรม
席も探すの大変で、とりあえずビールを買って空いたカウンターのところに座りました。一人の女性が話しかけてきましたので、見に来ただけだよ～という前提のもと楽しくお話が出来ました。話の中心は最近のタイの日本人でした。10分くらいかな？それだけで満足しましてホテルへ戻りました。

คืนนั้นเป็นคืนสุดท้ายที่กรุงเทพฯ ก็ต้องไปร้านความลับอีกซี กำลังจะเป็นเพื่อนซี้ที่ร้าน
しかしその夜はバンコクでの最後の夜。当然例のお店へ行きました。もうすぐ仲良しになれそうだったし＾＾

อยู่ต่อเวลาปิดร้าน พนักงานสามคนกับแขกญี่ปุ่นหนึ่งคนมาชวนไปกินข้าวอาหารอีสาน รับคำชวนนี้ไปกินข้าว
結局閉店までいたのですが、従業員さんとお客さん計4人がイサーン料理のお店へ行こうと誘ってきましたので申し出を受けまして行ってきました。

ที่ร้านนี้มีกุ้งเต้นด้วย ต้องสั่งไปกินหล่ะ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ แต่ว่าทำไม่เก่ง หนีไปหลายตัวแล้ว
ここのお店、小海老の踊り食いもあり、当然注文して食べましたが、イマイチ食べ方が上手でなく、結構な数の海老が逃げてしまいました＾



ปลาทอดกระเทียม ส้มบำปลาร้า ลาบอีสาน แกงกบ...อะไรก็อร่อย สุดยอดหล่ะ
魚のニンニク揚げ　ソムタムパラー　ラープムー　蛙スープ　何でも美味しかったです。最高～☆

กินข้าวกันคนเยอะอร่อย เห็นนาฬกาตอนนั้นตีสี่กว่า...วันรุ่งขึ้นต้องเก็บกระเป๋าและเช็คเอาต์ก่อนเที่ยววัน ขอตัวกลับแล้ว
沢山で食べると美味しいですよね＾＾　しかし時計は既に朝の4時過ぎ。翌日はカバンの整理とチェックアウトを12時までに済ませなければいけませんのでお先致しました。 　　　

タイ旅行記 4/6

4/6 定番の観光　初めてのカーウサーン

มาเที่ยวกรุงเทพฯทั้งทีต้องเยี่ยมวัดประแก้ว วัดโพธิ์ แล้วก็วัดอรุณสักทีมั้ง
バンコクに遊びに来たら一度は訪れたいのがワットプラゲオ・ワットポー・ワットアルンの3大お寺ですね。

จริงๆ ผมเคยไปครั้หนึ่งสามปีก่อน ไปกับเพื่อนไทย แต่ว่าตอนนั้นเพื่อนทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างไป อยากไปตัวเองนะ ก็เลยนั่งรถไฟฟ้าไปหัวลำโพง ต่อรถแท็คซี่ไปวันประแก้ว
実はやっぱり3年前一度行ってるんですが、タイ友と一緒でしたので全部やってくれてしまったのです。だから今度は一人でやりたいなあと思い向かったんですね。経路はフアラムポーンまで電車、そこからタクシーに乗り換えてワットプラゲオという感じでした。






อืมม มีคนน้อยกว่าที่คาดไว้ อย่างไรๆ ก็ต้องซื้อบัตรเค้าชม ผมเดินไปตามคนอืน
んん？予想に反して人が少ないような。。いずれにせよ、入場券を買わないと。


คนต่างชาติไปทางขวา อ้อ??? ไม่มีที่ขายตั๋วหล่ะ...ถามพนักงาน ได้รู้ตัวว่าพลาดดูที่ขายตั๋ว
外国人は右だね～、と思っていたら、ありゃ？チケット売り場はどこ？係員さんに聞いてみたら見落としていたことに気がつきました＾＾；



คนละ250บาท...แพงหน่อยคร้าบบบ
250バーツかあ。少し高くないですか？

ข้างในมีเจดีวับๆ เยอะ หรูหราเนาะ
中にはぴかぴかの仏塔が沢山。豪華ですね～。



มีภาพโบราณไทยบนผนัง จำไม่ได้ว่าคร้งที่แล้วดูรึเปล่า
古代の壁画。以前は見たっけ？覚えていないです。





วันนั้นมีพระศพของพระพี่นางฯ ที่นี่ คนเยอะแยะซึ่งใส่เส้อสี่ดำ
その日は王妃様を追悼する儀がありました。黒い服を着たタイ人の方々が沢山おりました。



กรณีนี้ผมรู้สึกผมไม่ใช่เป็นคนไทย ว้าเหว่หน่อย
こういう時は自分がタイ人ではないなあって感じますね。少し寂しい、、。

ชมวัดให้เสร็จ ผมออกจากประตูหลัง แล้วเดินไปหาวัดโพธ์
お寺を見終えて僕は裏門から出ました。そして徒歩でワットポーに向かったのです。

เมื่อนั้นงานมันยังไมม่เริ่มแต่เกือบสี่โมงเย็น ยังมีที่อยากไปหลายที่ก็เลยไปแล้ว
その時はまだ式は行われてなかったですが、4時近いし、沢山行きたい所があったので行ってしまいました。

แล้ววัดโพธ์ มันไม่ไกลจากวัดพระแก้ว เดินไปไม่เกินสิบห้านาทีมั้ง
で、ワットポーですが、ワットプラゲオからあまり遠くなく、歩いて15分以内で到着しました。





ค่าชมวัด50บาท...แค่นี้เหมาะสมดีนะ
拝観料50バーツ。こんなもんですよね、ちょうど良いのは。

จริงๆ อยากดูสบายๆ แต่ว่าวันนั้นตื่นสาย ต้องไปต่อชมวัดอีก ก็เลยดูประพุทธรูปนิดเดียวออกจากวัดนี้
本当はもっとゆっくり見ていたかったけど、他も見たかったのでその日は時間切れ。なので仏像をみてワットポーを出ました。




ที่วัด วัยรุ่นก็มาทำบุญ น่าชื่นชม
お寺では若者もタムブンに来ます。感心しますよね。



แล้วผมว่าจะไปต่อวัดอรุณ นั่งเรือข้ามแม่น้ำไป ผมหิวข้าวหน่อย พอดีคุณลุงเรียก ร้านนั้นมีบะหมี่เกี๊ยว ไม่เคยกินเลือกนี่กิน
続きましてワットアルンに行くのですが、ここは船で川を渡るのですが少々お腹が空きました。と思っていたらおじさんが呼んでいます。その店では餃子のバミーがあるみたいです。食べたこと無いのでこれに決めました。

ผมนั่งโต๊ะดูเมนูอีก เมนูนั้นเขียนภาษาไทยหมด ผมชี้ชื่อบะหมี่บอกว่าขอบะหมี่เกี๊ยวที่หนึ่งครับ ลุงเค้าบอกว่า OK OK would you like something to drink …ทำไมถึงพูดแต่ภาษาอังกฤษหล่ะ
僕はとりあえずテーブルについてメニューをもう一度見ます。メニューは全部タイ語でしたが「指を指しつつ餃子のバミー一人前下さい」といったんですね。するとその叔父さん「分った分った、で飲み物は何？」と英語で返してきます。何故に英語なの？と少し変な気分に。

ผมตอบว่าขอน้ำแร่หนึ่งขวดครับ เค้าตอบว่า Huu???water???beer beer beerchaang!!!
僕はミネラルウォーター一本下さい。と答えましたが、すぐさま「はあ？水？？ビール　ビール！チャーンビールだろ！」と言ってきます。

ผมเหียนหน่อยตอบว่า ขอ น้ำแร่ ขวด หนึ่งคร้าบ
僕は少しむっと来て「ミネラルウォーター一本！」と繰り返しました。

เค้าตัดใจเรียกคนขายน้ำ
すると彼は諦めて水売りを呼びました。

ระหว่างรอบะหมี่มา คุณป้าเอาผ้าเย็นหอมมะลิผืนหนึ่งมา หอมดีผมอารมดีขึ้นหน่อย บะหมี่นั้นจืดไม่ค่อยอร่อย เส้นนั้นต้มไปด้วย แต่วเบากระเพาะดี ไม่เป็นไร
バミーを待つ間、おばさんがジャスミンの香りのするお絞りを持ってきました。良い香りで少し落ち着きました。バミーは薄過ぎるし、麺も煮過ぎであまり美味しくなかったですが、胃にも優しいしまあいいかという感じでした。

แต่เมื่อจ่ายตังค์ ลุงเมื่อกี้เอาบินมา เค้าคิด60บาท??? ค่าน้ำจ่ายไปแล้ว ดูป้ายไม่เห็นราคา60บาท อย่างแพง40นี่แหล่ะ ผมถามว่าทำไมคิดราคาแพงครับ? เค้าตอบว่าผ้าเย็นนี่20บาท
しかし、、お金を払う時さっきのおじさんが来まして何と「60バーツ」と言ってきます。水の代金は払ったし、値段表には60バーツなどありません。高くても40バーツです。僕は何で高く言うんですか？と聞いたのですが、彼曰く先程のお絞りが20バーツだというのです。

ผมอ้ำอึ้งไป..ตอบว่าไม่มีใครสั่งผ้าเย็นนี้ แต่สายเสียแล้ว ใช้ไปละ เจ็บใจแต่ต้องจ่าย เหอะ
僕はもう呆然としましたが、一応「誰も頼んでないよ」と答えます。しかしいずれにせよ時既に遅し。使ってしまっているわけですからね。悔しいですが、払いました。

วันหลังนี่ ผมถามเพื่อนหลายคน พวกเค้าส่วนใหญ่ตอบว่า..ถ้าจะสั่งไปก็ต้องเสียตังค์สิ แต่ว่าแค่5หรือ10บาทเอง
後日色々な人に聞いたのですが、大多数は「もし頼んだなら払う必要はあるけれど、いいとこ5～10バーツだよ」とのことでした。。。

ไม่ใช่อ่อนโลก อ่อนประเทศไทยอ่ะ
世間知らずならぬ、タイの常識知らずでした。。。

แล้วผมนั่งเรือข้ามแม่น้ำ
さてさて僕は船に乗って川を渡ることに。3バーツ。


คนนี่ไม่เกียวข้องผม
この人は僕には無関係です。



อืมมม มาคนเดียวที่นี่ไม่ค่อยสนุก วัดดีเหมือนกัน แต่...อืมมม
う～ん、やっぱり一人だと盛り上がりません。しかも2度目の場所ですからね。素晴らしいお寺なのですが、いつもの感じになりません。

ดูแค่ยี่สิบนาที กลับไปฝั่งโน้น
20分くらいの見学の後、反対側に戻りました。


ท้องฟ้ามันมืดลงเรื่อย ไปชมวัดไม่ได้แล้ว ผมเริ่มเดินไปหาข้าวสารซึ่งไม่เคยไป
空がどんどん暗くなっていきます。次のお寺は無理そうですね、ということで一度も行ったことのないカオサンに向かうのでした。

ในระหว่างทางไปข้าวสาร ผมผิดทางบ่อยๆ ถามที่โน้น ถามที่นี่ เหนื่อย
カオサンへの途中、僕は何度も道を間違えました。。。あっちこっちで道を尋ねてヘトヘトです＾＾；




ผ่านซอยมืดๆ ถึงถนนข้าวสารหล่ะ
最後は何やら薄暗いソイを抜けてようやくカオサンに到着です。




รู้สึกเหมือนอยู่พัทยาเนาะ แต่ว่ามีร้านเหล้า แล้วก็ขายเสื้อผ้า แค่นั้นนะ เที่ยบกับพัทยาคงจะแพ้
何となくパタヤにいるみたいな感じですね。でもあるのは飲み屋と洋服屋ばかりでパタヤと比べると負けてしまいますね。

ได้ข่าวว่าวันศุกร์ กับ วันเสาร์นี่สนุกมาก มีวัยรุ่นคนไทยมาหาฝรั่งเพียบ เป็นบรรยากาศมันๆ
金曜土曜は白人目当ての若者が多く訪れるとのことで相当盛り上がるらしいです。

ผมเหนื่อยเพราะเดินเที่ยวทั้งวัน รู้สึกอยากให้นวดท้าว เข้าร้านนี้ แต่ว่าป้ายร้านนี้แปลกใช่มั้ย
とりあえず一日歩き続けの僕は疲れたのでマッサージです。足マッサージをお願いすべくこのお店に入ったのですが、何かおかしくないですか？この看板。



ใช่แล้ว ญี่ปุ่นกับอังกฤษกลับข้างกัน
そうです。日本語と英語があべこべなのです。

แต่ราคานวดท้าว มันน่าจะถูกกว่านวดแผนไทย
でも普通足のマッサージが古式よりも安いのは当然ですよね。

ผมคืดว่าจะจ่ายไป๑๐๐บาท ขึ้นไปร้านนวด
なので100バーツ払うものとマッサージ屋さんに上がりました。

หมอนวดร้านนี้เก่งมาก สบายดีจนหลับไปสักนาทีหล่ะ
この店のマッサージ師をとっても上手。気持ちよくて少し寝てしまいました。

แล้วเมื่อจ่ายตังค์ พนักงานบอกว่า๑๒๐บาท...ผมงง โดนอีกแล้วเหรอ??? ขี้เกียจเถียงกัน ผมจ่ายไป๑๒๐แล้ว
で、お会計の時なのですが、従業員さん「120バーツ」です。。僕はまたまた動揺。。またですか？？？でももう面倒なので口答えせず払いました。

แต่ตรงบันได มีกระดาษบอกว่านวดท้ายมัน๑๒๐บาท...ดีที่ไม่ได้เถียงกัน แต่จริงๆ ไม่ได้นะป้ายข้างนอกผิด
帰りの階段のところに「足マッサージ120バーツ」と書かれた紙を発見。余計に争わなくて良かったかな。でも本当は外の看板が間違ってるんだからダメなんですけどね。

ผมรู้สึกไม่สดชื่น เดินเที่ยวต่อตามถนน หิวหน่อย ซื้อหมูปิ้งที่แผงลอย เมื่อนั้นคนญี่ปุ่นอีกหนึ่งคนก็มาซื้อหมูปิ้ง รอปิ้งให้เสร็จด้วยกัน เค้าเอาสองไม้ก่อนไปแล้ว แต่ว่ารู้สึกแปลกอะไร คนนั้นจ่ายตังค์หรือเปล่า??ผมถามคนขาย เค้าก็ว่าคนนั้นไม่ได้จ่ายเงิน ไปเรียกเค้าหน่อย ผมไปให้เค้ากลับมา บอกเป็นภาษาญี่ปุ่นว่าคุณลืมจ่ายเงินใช่ไหม แต่ว่าเค้าตอบเป็นภาษาญี่ปุ่นแรงๆว่าจ่ายไปแล้ว ผมก็ไม่มั่นใจไม่บอกอะไรต่อ คนขายคนนั้นเลิกเถียงเรื่องนี้จบ
お店を出てどうもすっきりしないので散歩を続けました。少しお腹が空いたので豚の焼串屋に行きました。その時もう一人日本人もいて2人で出来上がりを待っていました。彼の方が先に仕上がり行ってしまったのですが、何か変。。さっきの人お金払ったか？僕が売り子の人に尋ねると、払ってないから呼んできて！と言われまして僕は追いかけて呼び戻しました。で、日本語でちゃんと「お支払い忘れてますよ」と言ったのですが、彼強めの口調で「とっくに払ったよ！」ですと。。僕も完全に自信があったわけではないのでそこまでにしておきました。売り子の人も諦めてしまいました。

ชักดาบ รู้สึกเหนียมอายเป็นคนญี่ปุ่น
食い逃げですな。日本人として恥ずかしいです。

หมดอารมณ์เที่ยวต่อ ผมนั่งแท็คซี่กลับไปหัวลำโพง
これですっかり遊ぶ気が失せました。タクシーに乗ってファラムポーンへ。



กลับมาที่โรงแรมสามทุ่ม มีอารมณ์ไปร้องเพลง ผมไปร้านความลับกับคุณkrudkeaw เที่ยวจนตีสาม จบบบบบบ
ホテルには21時ごろの帰宅。そこでまだ歌を歌いたいという気持ちがあり、krudkeawさんと再度例のお店へレッツゴー！
結局そこに3時までいました～＾＾；
長い一日でした～