ゲーン・ホ in Baikaphrao

เมื่อวันอังคารที่ผ่านมาเป็นวันหยุดของร้านส้มตำ เพื่อความแน่ใจผมไปดูร้านเปิดหรือไม่มา แต่ประตูร้านปิดอยู่ตามเคย มืดๆ ฮ่าฮ่า
昨日火曜日はソムタムのお休みの日です。念の為開いてるかどうか見に行きましたが、いつも通り閉まってました。。真っ暗＾＾；

ผมไปต่อที่มีร้านอาหารไทยเยอะ ดูเหมือนทุกร้านเปิดอยู่ อืมมม วันนี้อารมณ์อยากกินอะไรนะผม
その後、タイ料理屋密集地帯へ行きましたが、今度は全部開いてました。そこで何が食べたいのか自問自答。

คิดไปคิดมาผมตัดสินใจเข้าร้านใบกะเพรา เพราะอยากกินแกงโฮะ
最終的にはバイガパオへ行きました。ゲーンホ食べたーい＾＾

ข้างในมีแขกสี่คน ผู้หญิงสองคน ผู้ชายสองคน นั่งอยู่โต๊ะริมหน้าต่างสามโต๊ะ
中にはお客さんが4人。美人な女性が2人と男性が2人。3テーブルでした。

คนหนึ่งในพวกเค้าเป็นลูกค้าร้านส้มตำ ชื่อนะคะมุระซัง ผมขอนั่งโต๊ะเดียวกันแล้วก็สั่งแกงโฮะ ไม่มีในเมนูแต่กุ๊กร้านนี้คนเหนือ คงจะมีนะ
その内、一人はソムタムの常連さん。僕は同席させて頂いてゲーンホを注文しました。メニューにはないのですが、北部の人がコックさんですからあるとにらんで注文。



แบบว่า...ยิ่งกินยิ่งเผ็ดอ่ะ เริ่มต้นไม่ค่อยเผ็ด แล้วเผ็ดขึ้นทีละนิด ขนาดพอดีด้วย อร่อยมาก
うーんと、、食べれば食べるほど辛いというか、最初は辛くないけど、少しずつ辛くなるというか。。量も適度だし、凄く美味しかったです＾＾



แล้วเราไปร้องเพลงไทยต่อที่ร้านอื่น การร้องเพลงนั้นสนุกดี ผมร้องหลายเพลงสบายๆ
で、続けて僕らは別のお店に歌を歌いに行きました。歌を歌うこと自体は結構楽しかったです。気ままに楽しく何曲も歌いました。

แต่...ถึงไม่สบายใจแล้วอ่ะ คงจะไม่ไปร้านนี้อีกสักครู่ เรื่องนี่ผมขอเขียนเป็นภาษาญี่ปุ่นทีหลัง
でもね･･･最後は不愉快な思いをしてしまいました。もう暫くは行きません。このお話は後で、日本語で書きます。

ออกจากร้านตีสาม คุณนะคะมุระซังขอบคุณครับ
お帰りは朝3時。お疲れ様でした～