タイ旅行記 4/2

4/2 中華街＆タイ人の友人を迎え＆サパーンクワーイで食事＆カラオケ

ไม่รู้ทำไมก็ตื่นนอนประมาณ๗โมงเช้า..หลับได้แค่สามชั่วโมงเอง ไปกินข้าวข้างล่าง แต่ยังไม่หิวเท่าไหร่ ก็เลยดื่มนมอย่างเดียวเลย
何故だか分りませんが、7時に目が覚めてしまいました。。3時間睡眠くらいですかね。とりあえず朝食に下へ行ったのですが、今度は食欲なし。牛乳のみで終了です。

วันนั้นผมต้องไปรับเพื่อนไทยมาจากญี่ปุ่นที่สนามบินสี่โมงเย็น ยังมีเวลาเยอะแยะ ผมไม่เคยไปเยาวราช อยากไปจริง ก็เลยไปหา
その日は夕方4時に空港までタイ人の友人を迎えに行かねばならない日でした。でも時間はまだまだあるし、とまだ行ったことのないヤワラートと言う中華街に行ってみました。

ผมเป็นคนชอบเดิน ชอบเดินชมวิวสนุกอ่ะ อยากดูวัดไตรมิตร อยากดูเยาวราช เย้ๆๆ
僕は歩くのが大好き。楽しいものを歩きながら眺めるのが好きです。
ワットトライミット観たい♪ヤワラート観たい♪





ที่ใกล้ๆ หัวลำโพง ค่อยๆ เริ่มตื่นเต้นแล้ว แต่ตอนนั้นผมหลงทางไปแล้วววว
フアラムポーンのすぐ近く。少しずつドキドキしてきてましたが、この時点ですでに迷ってたみたいです。

เดินเท่าไหร่ก็ไม่เห็นวี่เวววัด ร้านทองอ่ะ ผมกลับไปถึงโรงโรม ถามคนขับตุ๊กตุ๊กว่าเยาวราชอยู่ทางไหนครับ เค้าบอกให้ทราบง่ายๆ แต่ว่าผมเข้าใจดีแล้ว
どこまで行ってもお寺や金のお店が見えません。仕方ないのでホテルまで戻ってトゥクトゥクの運転手に道を尋ねました。彼はめちゃ簡単に教えてくれましたが、何とか分かりました。


นี่ๆ ทางนี้นี่แหล่
そうそうこっちですね＾＾；


ถึงละ วัดไตรมิตร
到着！ワットトライミットですね～


อ้อ ลืมไปซะแล้ว อาหารพิเศษของร้านนี้
あ、特別メニュー！食べ忘れちゃった。。




อืมมม ทำไมวัดไทยวับๆ อย่างนี้เนาะ สวยมากเลย
やっぱりタイのお寺はピカピカして綺麗だなあ。


สมกับวัดอยู่ใกล้ๆเยาวราช มีแกมด้วยเหรอ หยอดเหรียญจะเกิดอะไรมั้ง
さすがヤワラート近くのお寺ですね。ゲーム付き？お金入れたらどうなるんでしょう？

ออกจากวัดนี้ ผมเดินต่อที่รูปข้างล่าง
お寺から出て、下の写真のところまで歩きました。


ที่นี่ที่ไหน???เมื่อผมดูแผนที่ คนขับรภตุ๊กตุ๊กสี่ดำๆมาบอกว่าจะไปไหน?
「ここはどこ？」位置確認で僕は地図を見ていました。その時、色黒なトゥクトゥクの運転手が「どこ行くの～？」と話しかけてきました。

ผมตอบว่าไม่ต้องยุ่งครับพี่ เดินเที่ยวเฉยๆ
僕は「構わないで。散歩してるだけだから～」と答えました。

แต่เค้าบอกต่อว่าคุณจะไปวัดพระแก้วใช่มั้ย?30บาทเป็นไง?
しかし、彼、「エメラルド寺院行くんでしょ？30バーツでどう？」なんて続けます。

30บาท...คงจะโดนโกงแน่...หนีไปดีกว่า ผมคิดอย่างนี้ แล้วรีปหนีไปแล้ว
30バーツって、、間違いなく騙されるな。。逃げよっと！って逃げてしまいました。

แล้วหลงทางอีกทีหนึ่งอ่ะ
で、また迷うと。。



สงสัยว่าเดินหน้าทางกลับกัน...
こりゃ、、逆方向へ？

อยากไปเยาวราชเลยยยย ผมเดินต่ออี๑๕นาที ไหนที่สุดได้ถึงถนนเยาวราชแล้ว
ヤワラートに行きたい～と頑張って15分の格闘後、ようやく到着できました。



ที่นี่มีร้านขายทองเยอะ
ここは本当に金のお店が多いですね～



แต่ว่าตามถนนนี้ไม่มีที่น่าสนใจเลย
でも特に興味を引くようなものって無かったです。

ที่น่าสนใจแถวนี่คือ..ตลาดสำเพ็งมั้ง
ここらで興味を引くようなところと言えば、「サンペンレーンマーケット」でしょう！



มีคนแน่นนนนนน รถเข็นก็ผ่านมาบ่อย สนุกกกกก
人はぎっしり！手押し車も通るし！おもしろーーーい！

อยากจะซื้ออะไรบ้าง..แต่ว่าหมดเวลา ต้องไปสนามบินเลย
何か買いたい！と思ったのですが、結局時間切れ。空港に行かねばならんのです。

ผมกลับโรงแรมก่อน แล้วค่อยขึ้นรถไฟไต้ดินจากหัวลำโพง แล้วต่อรถที่สุขุมวิทไปอ่อนนุช (สถานนี้ที่ไหนจะใกล้ที่สุดกับสนามบินหล่ะ???)
ホテルに戻ってフアラムポーンから地下鉄、スクムウィットで乗り換えてオンヌットに出ました。（実際どこの駅が空港への便が良いのか分りませんでした）

ผมขึ้นแท็คซี่ที่นี่ แต่รถสองสามคันปฏิเสธผม เพราะว่าตอนบ่ายสี่ทุกคันต้องกลับอู่ เพื่อจะเปลี่ยนคนขับ คนขับรถที่ผมขึ้นได้ไม่กดมิเตอร์ บอกมาว่าให้สามร้อยจะไปเลย
僕はこの駅でタクシーを拾ったのですが、2~3台に断られました。というのも午後4時にはどの車も一度車庫に戻らねばならないかららしいのです。運転手が交代するらしいですね。僕が乗れた運転手はメーターは押さず、300バーツを提示してきました。

ยังไงต้องรีป ผมตกลงขึ้นไปสนามบินแล้ว
いずれにせよ急がねばならない僕は乗って空港に向かったのでした。

ถึงสนามบินรอเพื่อนจะลงมาที่ทางออก แต่ว่ารอเท่าไหร่ก็ไม่เห็นเลย...เที่ยวบินดีเลอีกแล้ว
空港について友達が降りてくるのを待っていたのですが、幾ら待っても降りてきません。どうやら遅れているみたいでした。

แล้วอีกสามสิบนาทีผ่านไป เห็นเพื่อนออกมาอ่ะ
そして更に待つこと30分。やっと出てきたのです。ふう。。。

เมื่อพบกับผม เค้าดูท่าทางหาคนอีกหนึ่งคน ผมให้ยืมมือถือเค้า แล้วได้เจอเพื่อนไทย
しかし僕に会っているのに、まだ人を探しているみたい。。僕は携帯を貸して電話をしてもらい、すぐに会うことが出来たのです。

ผมไม่ได้คาดไว้จะพบกันเพื่อนไทยที่สนามบิน ตื่นเต้นประหม่าหน่อย แต่ว่าเค้าเป็นคนดี๊ดี เข้ากันได้ดีทันทีปล้ว
僕はと言えば空港で友達と会うとは予想もしていなかったので少し緊張しましたが、話してみればすっごい良い人！すぐに仲良くなれました！

ก่อนอื่น พี่คนไทยเค้าต้องไปแลกเงิน เรานั่งรถไปสพานควายที่มีโรงแรมที่พี่จองไว้ แล้วไปแลกเงิน
まずは両替！ということでタクシーで彼女が予約済みのホテルのあるサパーンクワーイに行き、両替をしました。

ที่นี่เร้ทดีมาก 3105B/10000Y
ここはすっごくレートが良かったです。1万円で3105バーツでした。

ที่สพานควายที่ไม่ค่อยมีคนต่างชาติ เมนูอาหารของแผงลอยก็มีแต่ภาษาไทย
サパーンクワーイ辺りは外人はほとんど居ません。なので露天のメニューもタイ語だけでした。

หลังพี่เช็คอินโรงแรม เราไปกินเข้าที่ร้านสมบูรญ์ซึ่งมีชื่อเสียงสุดๆ ผมกินที่นี่เป็นครั้งแรก
ホテルのチェックインが終わって、次は食事。僕らは超有名なソムブーンへ行きました。実は初めてなんですよね～、僕。

เมนูคืนนั้น...
その時のメニューは、、、

ทุกสิ่งทุกอย่าง อร๊อยยยอร่อยยยย
どれもこれもとっても美味！
แต่ว่า...ราคามันแพงงงง เหอะ
それにしても高かった（＞＜

กินข้าวเสร็จ เรากลับไปโรงแรมเพื่อจะร้องเพลงในชั้นโรงนี้ เมื่อเราถึงโรงแรม มีเพื่อนสาวไทยรออยู่หน้าโรงแรม
ご飯の後はホテルの2階にあるというカラオケ屋さんへ。ホテルの前で何故か待っていた女の子の友達と一緒に行きました。

แต่ว่าร้านนี้เหมือนเป็นเธค ทุกคนหดไปไม่ยอมร้องเพลง มีแต่ผมคนเดียวที่ร้องเพลงที่นี่ ร้านนี้มีจำนวนเพลงน้อยๆ ผมได้ร้องเพลงห้าเพลง แล้วเราไปกินเหล้าต่อที่ห้องพี่พัก
しかし、、、ここはディスコみたいな感じで、皆さん萎縮してしまって歌を歌おうとしません。結局歌っているのは僕一人。。でも歌の数が少ないので5曲くらい歌って皆で彼女の泊る部屋で酒盛りをすることになりました。

พี่กินเหล้วแล้วไม่ให้ผมกลับโรงแรม ตกลงผมนอนหลับบนพื้นห้องนี่สามชั่วโมง ประมาณหกโมงเช้าได้กลับโรงแรมเสียที
さて彼女、お酒が入ると僕をホテルに帰そうとしなくなります。結局3時間ほど床で寝て、朝の6時頃やっと帰ることが出来たのでした～

เหนื่อย...
疲れた、、、。